Βυθισμένος σε μια σιωπηλή παράνοια, διέσχισε τη γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο και το κτήνος χωρίς ποτέ να κοιτάξει πίσω. Τα εγκλήματά του δεν ήταν απλώς βίαια, ήταν μια διαστροφή της ίδιας της έννοιας της ζωής. Στα χέρια του, η αθωότητα γινόταν στόχος, το σώμα εργαλείο εξουσίας, και ο θάνατος μια τελετουργία χωρίς λύτρωση. Δεν σκότωνε για να καλύψει ίχνη· σκότωνε για να νιώσει. Και μέσα σε αυτό το σκοτάδι, δεν υπήρχε ούτε ίχνος τύψης. Μονάχα η παγωμένη αδιαφορία ενός μυαλού που είχε μάθει να ζει χωρίς ψυχή.