Henk en Jelmer zijn er weer, en ja, ze herhalen zich zoals alleen Henk dat kan. Van internationale genocide-discussies tot het stemmen op mensen in plaats van partijen, en van de PVV tot de toekomst van muziek met AI – niets is te zwaar, te absurd of te politiek incorrect om aan te snijden. Henk doet zijn best om een beetje standvastig te zijn, maar raakt verdwaald in herinneringen, Engelse verzorgingshuizen en de onvermijdelijke frustratie over instituties en politici. Oh ja, en Hitchcock en live muziek komen ook nog even voorbij.